Buurtgenoot en mede-oprichter van de vereniging Wolf Waterman (86) had onlangs een herinnering die verband houdt met een angstige gebeurtenis tijdens de Tweede Wereldoorlog die hij graag wil delen.
Toen Wolf enige tijd geleden, tijdens een therapiesessie in het revalidatiecentrum waar hij onder behandeling was, in de hoek een wit kastje zag staan, kwam er plotseling een zeer sterke herinnering boven uit zijn jeugd tijdens de oorlogsjaren.
“Het kastje herinnerde me aan een gebeurtenis van ongeveer 80 jaar geleden. Ik schrok daar zo erg van dat ik twee nachten niet kon slapen. Plotseling was ik weer in het huis waarin ik tijdens de oorlog woonde samen met mijn moeder en oudere broer. Ik raakte daarvan zo in de war dat ik er op dat moment niets over kon vertellen. Later, toen de emotie een beetje gezakt was, lukte dat wel.”
“Op een mooie dag in het voorjaar ging de bel heel heftig en wij, jongetjes van 5-6 jaar waren alleen thuis en stonden voor het raam uitkijkend op het Frederiksplein te kijken wie er zo hard belde. Dat was een Duitse vrachtauto en daar schrokken we nogal van. We probeerden ons zo vlug mogelijk te verstoppen via een kastje zonder achterkant met een donker hol daarachter. Gelukkig hield een benedenbuurman die Duitsers aan de praat zodat we wat meer tijd hadden om daarin te kruipen. Mijn moeder had dat kastje zo laten maken want zij was op de hoogte van wat er in Duitsland gebeurde. Ze was actief in het verzet en was bang dat zij of de kinderen opgepakt zouden worden.” *
“Die Duitsers hoorden we de trap opkomen. Met hun laarzen op de houten trap maakte dat een behoorlijk lawaai. Terwijl ik met mijn broer in het donker achter het kastje verstopt zat, hoorden we ze in mijn kamertje staan praten. We waren doodsbang maar ze konden ons niet vinden en dropen uiteindelijk weer af. We hebben ze later gelukkig niet meer teruggezien. Anders was ik er misschien niet meer geweest.”
Tot slot wil Wolf benadrukken: “Ik vind het bijzonder dat zo’n toevallige gebeurtenis als het zien het kastje in het revalidatiecentrum na zoveel jaar die doodsangst doet herbeleven en ook zulke intense emoties veroorzaakt.”
Fragment van het interview met Wolf Waterman
* De moeder van Wolf Waterman, Lau Mazirel, heeft een zeer belangrijke rol gespeeld in het verzet in Amsterdam. Er zijn nog steeds sporen van haar te vinden, zo heet de brug over de Nieuwe Keizersgracht bij de Roetersstraat de Lau Mazirelbrug.
Lees hier meer over Lau Mazirel…